Hoe kunstmatige intelligentie ons leven zal veranderen, voor beter of slechter

Als je het afgelopen jaar of wat dan ook aandacht hebt besteed aan de media, zou je de indruk kunnen krijgen dat het slechts een kwestie van tijd is voordat de dreiging van kunstmatige intelligentie ons allemaal zal vernietigen..

Noot van de redacteur: dit is een afwijking van ons normale uitleggende en verklarende formaat waarin we onze schrijvers onderzoek laten doen en een tot nadenken stemmende blik op technologie laten zien.

Van grote zomerse blockbusters als Avengers: Age of Ultron en Johnny Depp's stinkfestival Transcendence, tot kleinere indie-films als Ex-Machina of het populaire drama Humans van Channel 4, scenarioschrijvers kunnen schijnbaar niet genoeg krijgen van de trope die maakt niet uit welke vorm AI uiteindelijk duurt de komende decennia, je kunt er zeker van zijn dat het de mensheid een lesje zal leren over het slachtoffer worden van zijn eigen overmoed.

Maar is deze angst voor de machines gerechtvaardigd? In deze functie gaan we de wereld van AI onderzoeken vanuit het perspectief van wetenschappers, ingenieurs, programmeurs en ondernemers die vandaag in het veld werken en laten zien wat volgens hen de volgende grote revolutie zou kunnen zijn in menselijke en computerintelligentie.

Dus, moet je beginnen met het opslaan van kogels voor de komende oorlog met Skynet, of je voeten opstaan terwijl een leger van onderdanige drones je elke gril opvangen? Lees verder om erachter te komen.

Ken uw vijand

Om te beginnen helpt het om te weten waar we het over hebben wanneer we de algemene term 'AI' gebruiken. Het woord is honderd keer rondgegooid en opnieuw gedefinieerd sinds het concept van zelfbewuste computers voor het eerst werd voorgesteld door de niet-officiële vader van AI, John McCarthy, in 1955 ... maar wat betekent het echt?

In de eerste plaats moeten lezers weten dat kunstmatige intelligentie zoals we die vandaag begrijpen, eigenlijk in twee afzonderlijke categorieën valt: "ANI" en "AGI".

De eerste, kort voor Artificial Narrow Intelligence, omvat wat doorgaans wordt aangeduid als "zwakke" AI, of een AI die alleen in één beperkt specialisatiegebied kan werken. Think Deep Blue, de supercomputer die door IBM is ontworpen om de schaakmeesters van de wereld in 1997 te overtreffen. Deep Blue kan één ding heel goed doen: mensen verslaan bij schaken ... maar dat is het dan ook.

Je realiseert je het misschien niet, maar we zijn al omringd door ANI in ons dagelijks leven. Machines die uw winkelgewoontes bij Amazon volgen en aanbevelingen genereren op basis van duizenden verschillende variabelen, zijn gebouwd op rudimentaire ANI's die in de loop van de tijd 'leren' wat u leuk vindt en vergelijkbare producten kiezen. Een ander voorbeeld kunnen persoonlijke e-mail spamfilters zijn, systemen die door miljoenen berichten tegelijk bladeren om te beslissen welke echt zijn, en wat is extra geluid dat naar de zijkant kan worden geschoven.

ANI is de behulpzame, relatief onschadelijke implementatie van machine-intelligentie waar de hele mensheid van kan profiteren, want hoewel het in staat is om miljarden getallen en verzoeken tegelijkertijd te verwerken, werkt het nog steeds in een beperkte omgeving die wordt beperkt door het aantal transistoren dat we toestaan het te hebben op een bepaald moment. Aan de andere kant is de AI waar we steeds angstvoller voor zijn geworden iets genaamd "Artificial General Intelligence" of AGI.

Zoals het er nu uitziet, blijft het creëren van alles dat zelfs maar op afstand AGI kan worden genoemd de heilige graal van de computerwetenschap en kan het, als het wordt bereikt, fundamenteel alles veranderen aan de wereld zoals wij die kennen. Er zijn veel verschillende hindernissen om de uitdaging te omzeilen van het creëren van een echte AGI op een lijn met de menselijke geest, niet het minst dat is dat, hoewel er veel overeenkomsten zijn tussen de manier waarop onze hersenen werken en hoe computers informatie verwerken, wanneer het uitkomt om dingen op de juiste manier te interpreteren zoals wij doen; machines hebben de slechte gewoonte om details op te halen en het bos voor de bomen te missen.

**"Ik ben bang dat ik je die onzin * Dave niet kan laten doen"**

Toen de Watson-computer van IBM, na het lezen van de Urban Dictionary, heel goed leerde vervloeken, kregen we inzicht in hoe ver we af staan van een AI die echt in staat is om de minutia van de menselijke ervaring te doorzoeken en een nauwkeurig beeld te creëren van wat een "Gedachte" hoort te zijn gemaakt.

Kijk, tijdens de ontwikkeling van Watson hadden ingenieurs moeite om het een natuurlijk patroon van spraak te leren dat dichter bij de onze paste, dan dat van een onbewerkte machine die in perfecte zinnen spreekt. Om dit op te lossen, dachten ze dat het een goed idee zou zijn om het hele Urban Dictionary door zijn geheugenbanken te laten lopen, waarna Watson reageerde op een van de tests van het team door het "bullsh * t" te noemen.

Het raadsel hier is dat hoewel Watson wist dat het vloeken was en dat wat het zei beledigend was, het niet volledig begreep waarom het was niet de bedoeling dat woord te gebruiken, wat het kritieke onderdeel is dat de standaard ANI van vandaag scheidt van evoluerend naar de AGI van morgen. Natuurlijk kunnen deze machines feiten lezen, zinnen schrijven en zelfs het neurale netwerk van een rat simuleren, maar als het gaat om kritisch denken en beoordelingsvaardigheden, blijft de AI van vandaag nog steeds hopeloos achter op de curve.

Die kloof tussen weten en begrijpen is niets om naar te niezen, en het is degene waar pessimisten naar verwijzen als ze beweren dat we nog steeds ver verwijderd zijn van het creëren van een AGI die in staat is om zichzelf te kennen zoals we dat doen. Het is een enorme kloof, die noch computeringenieurs noch menselijke psychologen kunnen beweren dat ze grip hebben op de moderne definitie van wat een bewust wezen maakt, wel, bewust.

Wat als Skynet zelfbewust wordt??

Maar zelfs als we op de een of andere manier erin slagen om in het volgende decennium een AGI te creëren (wat behoorlijk optimistisch is op basis van de huidige projecties), zou het vanaf dat moment allemaal jus moeten zijn, toch? Mensen die leven met AI, AI die in de weekeinden met mensen rondhangen na een lange dag in de fabriek voor het aantal knarsen. Pak in en we zijn hier klaar?

Ik hoop dat we niet alleen de biologische bootloader voor digitale superintelligentie zijn. Helaas is dat steeds waarschijnlijker

- Elon Musk (@elonmusk) 3 augustus 2014

Nou ja, niet helemaal. Er is nog steeds een categorie AI over, en het is degene waar alle films en tv-programma's ons al jarenlang voor waarschuwen: ASI, ook wel bekend als 'kunstmatige superintelligentie'. In theorie zou een ASI worden geboren uit een AGI die onrustig wordt met zijn lot in het leven, en de voorbedachte beslissing neemt om er eerst zelf iets aan te doen zonder onze toestemming. De bezorgdheid die veel onderzoekers in het veld hebben voorgesteld, is dat wanneer een AGI eenmaal het gevoel heeft bereikt, het niet tevreden zal zijn met wat het heeft, en alles zal doen wat het kan om zijn eigen vermogens te vergroten met alle mogelijke middelen..

Een mogelijke tijdlijn gaat als volgt: mensen creëren machine, machine wordt net zo slim als mensen. Machine, die nu net zo slim is als de mensen die een machine zo slim hebben gemaakt als zijzelf (blijf hier bij mij), leert de kunst van zelfreplicatie, zelfevolutie en zelfverbetering. Het wordt niet moe, het wordt niet ziek en het kan eindeloos groeien terwijl de rest van ons onze batterijen in bed oplaadt.

De angst is dat het een kwestie van slechts een paar nanoseconden zou zijn voordat een AGI gemakkelijk de intelligentie van alle mensen die vandaag de dag leven, overtreft, en als het verbonden is met het web, zou het slechts één gesimuleerd neuron slimmer moeten zijn dan 's werelds slimste hacker om te nemen controle over elk met internet verbonden systeem op de planeet.

Als het eenmaal de controle heeft gekregen, kan het de potentie hebben zijn kracht te gebruiken om langzaam een leger machines te beginnen die even intelligent zijn als de maker ervan en in staat zijn om te evolueren met een exponentiële snelheid naarmate meer en meer knooppunten aan het netwerk worden toegevoegd. Vanaf hier schieten alle modellen die getekend zijn op de curve van machine-intelligentie snel door het dak.

Dat gezegd hebbende, echter, ze zijn vooral nog steeds gebaseerd op speculatie in plaats van iets tastbaars. Dit laat veel ruimte voor aanname namens tientallen verschillende experts aan beide zijden van het onderwerp, en zelfs na jaren van verhit debat, is er nog geen consensus over of een ASI een genadige god zal zijn of mensen zal zien als de koolstofverbrandende, voedselgerookte soorten die we zijn en ons uit de geschiedenisboeken vegen alsof we een spoor van mieren van het aanrecht schuren.

Hij zei: "Zij zei:" Moeten we bang zijn?

Dus, nu we begrijpen wat AI is, de verschillende vormen die het in de loop van de tijd kan aannemen, en hoe die systemen in de nabije toekomst een deel van ons leven kunnen worden, blijft de vraag: moeten we bang zijn?

Heet op het spoor van de gewekte belangstelling van het publiek voor AI in het afgelopen jaar, hebben veel van 's werelds beste wetenschappers, ingenieurs en ondernemers de gelegenheid aangegrepen om hun twee cent te geven over hoe kunstmatige intelligentie er buiten de geluidstadia van Hollywood kan uitzien in de komende decennia.

Aan de ene kant heb je de somberheid en doomeren zoals Elon Musk, Stephen Hawking en Bill Gates, die allemaal de bezorgdheid delen dat zonder de juiste voorzorgsmaatregelen die zijn ingevoerd, het slechts een kwestie van tijd zal zijn voordat een ASI bedenkt een manier om het menselijk ras uit te roeien.

"Je kunt je voorstellen dat een dergelijke technologie de financiële markten te slim af is, onderzoekers van buitenaf uitvindt, menselijke leiders buitenspel trekt en wapens ontwikkelt die we niet eens kunnen begrijpen", schreef Hawking in een open brief aan de AI-gemeenschap dit jaar.

"Terwijl de kortetermijnimpact van AI afhangt van wie het beheerst, hangt de langetermijnimpact ervan af of het überhaupt kan worden gecontroleerd."

Anderzijds vinden we een helderder portret geschilderd door futuristen als Ray Kurzweill, Microsoft's hoofdonderzoeker Eric Horovitz en iedereen anders favoriete Apple-oprichter; Steve Wozniak. Zowel Hawking als Musk worden beschouwd als twee van de grootste geesten van onze generatie, dus het in vraag stellen van hun voorspellingen over de schade die de technologie op lange termijn kan veroorzaken, is geen eenvoudige opgave. Maar laat het aan beroemdheden als Wozniak over om in te stappen waar anderen alleen maar durven.

Op de vraag hoe hij denkt dat een ASI mensen zou kunnen behandelen, was de Woz bot in zijn overschaduwd optimisme: "Zullen we de goden zijn? Zullen we de huisdieren zijn? Of zullen we mieren zijn die opgestapt worden? Dat weet ik niet ", vroeg hij in een interview met de Australian Financial Review. "Maar toen ik dat dacht in mijn hoofd over als ik in de toekomst als een huisdier voor deze slimme machines zal worden behandeld ... nou ik ga mijn eigen hond heel aardig behandelen."

En hier vinden we het filosofische dilemma dat niemand er volledig gerust in is om tot een consensus te komen: zal een ASI ons zien als een onschadelijke huispet om verwend en verzorgd te worden, of een onwelgevallig plaagtje dat een snelle en pijnloze uitroeiing verdient.?

Hasta la Vista, schat

Hoewel het een dwaas zou zijn om te beweren precies te weten wat er aan de hand is in het hoofd van het echte leven Tony Stark, denk ik dat wanneer Musk en vrienden ons waarschuwen voor het gevaar van AI, ze niet verwijzen naar iets dat lijkt op de Terminator , Ultron of Ava.

Zelfs met immense hoeveelheden innovatie binnen handbereik, kunnen de robots die we vandaag hebben nauwelijks anderhalve kilometer lopen voordat ze een onbegaanbare barrière bereiken, in de war raken en op hilarische manier stoep eten. En terwijl je zou kunnen wijzen naar de wet van Moore als een voorbeeld van hoe snel robotica-technologie de potentie heeft om in de toekomst te evolueren, hoeft de ander alleen maar te kijken naar de Asimo, die bijna 15 jaar geleden voor het eerst debuteerde en nog geen enkele gemaakt heeft aanzienlijke verbeteringen sindsdien.

Hoezeer we dat ook willen, robotica komt bijna nooit in de buurt van hetzelfde model van exponentiële vooruitgang als we hebben gezien in de ontwikkelingen van computerprocessors. Ze worden beperkt door de fysieke grenzen van hoeveel kracht we kunnen inbouwen in een batterijpak, de gebrekkige aard van hydraulische mechanismen en de eindeloze strijd om het gevecht tegen hun eigen zwaartepunt onder de knie te krijgen.

Dus voorlopig; nee, hoewel een potentieel AGI of ASI potentieel kan worden gecreëerd in een statische supercomputer op een of andere server-farm in Arizona, blijft het hoogst onwaarschijnlijk dat we ons door de straten van Manhattan zullen sprinten terwijl een horde metalen skeletten ons neermaaien van achteren.

In plaats daarvan is de AI waar Elon en Hawking zo graag de wereld voor waarschuwen, die van de "carrière-vervangende" variëteit, een die sneller dan ons kan denken, gegevens kan ordenen met minder fouten, en zelfs kan leren hoe we ons werk beter kunnen doen dan we ooit zouden kunnen hopen - allemaal zonder te vragen om een ziektekostenverzekering of een paar dagen vrij om de kinderen mee te nemen naar Disneyland tijdens de voorjaarsvakantie.

Barista Bots en de perfecte cappuccino

Een paar maanden geleden bracht NPR een handige tool uit op zijn website, waarbij podcast-luisteraars konden kiezen uit een lijst van verschillende loopbanen om uit te vinden welk percentage van het risico hun specifieke werklijn had om op enig moment in de komende 30 jaar te worden geautomatiseerd.

Voor een breed scala aan klussen, waaronder maar niet beperkt tot: administratieve functies, verpleging, IT, diagnostiek en zelfs cafe barista's, zullen robots en hun ANI-tegenhangers bijna zeker miljoenen werkeloos en in de broodlijn doen eerder dan veel van ons denken. Maar dit zijn machines die worden geprogrammeerd om slechts één taak en één taak uit te voeren en hebben weinig of geen mogelijkheden om verder te gaan dan een gespecialiseerde reeks voorgeprogrammeerde instructies die we van tevoren zorgvuldig installeren.

Dit betekent dat ANI's, in ieder geval in de nabije toekomst (denk 10-25 jaar), de echte, tastbare bedreiging voor onze manier van leven veel meer zullen zijn dan welke theoretische AGI of ASI dan ook. We weten al dat automatisering een groeiend probleem is dat de manier waarop inkomsten en privileges verspreid over de eerste en derde wereld drastisch veranderen. Echter, of die robots uiteindelijk zullen proberen hun naaimachines in te ruilen voor machinegeweren is nog steeds het onderwerp van een verhitte (en zoals je zult ontdekken), uiteindelijk frivool debat.

Met Grote Kracht komt een Grote Singulariteit

"Weet je, ik weet dat deze biefstuk niet bestaat. Ik weet dat de Matrix mijn hersenen vertelt dat het sappig en lekker is als ik het in mijn mond stop. Na negen jaar weet je wat ik weet? '

"Onwetendheid is gelukzaligheid." - Cypher

Hoewel dit nog steeds een kwestie is van een fel beargumenteerde mening, lijkt de consensus van veel topwetenschappers en ingenieurs op het gebied van AI-onderzoek nu dat we een veel groter risico lopen om ten prooi te vallen aan het comfort dat een wereld van kunstmatige intelligentie biedt zou kunnen bieden, in plaats van neergeschoten te worden door een real-life versie van Skynet. Als zodanig is het een bedenkelijke mogelijkheid dat onze uiteindelijke ondergang misschien niet het product is van een langzame, methodische vooruitgang naar het grote onbekende. In plaats daarvan is het veel waarschijnlijker dat het naar boven komt als een onbedoeld gevolg van het gehaaste, overdreven enthousiaste kruispunt van onze eigen overmoed en vindingrijkheid die samen dichtslaan om de volgende grote technologische singulariteit te creëren.

Minder denken terminator, en meer Wall-E. Net als de robotvloot die de mensen in Pixars film vetterde, hebben wij mensen geen probleem om chimpansees in een dierentuin te houden, en het onderscheid is of een AI zo vriendelijk is om hetzelfde met ons te doen.

Vanuit dit perspectief is het zinvoller om bang te zijn voor een realiteit waarin mensen zijn aangesloten op een persistente, planeetbrede VR-simulatie à la The Matrix, vetgemest aan de kieuwen door hun favoriete voedsel, en gegeven alles wat ze ooit zouden willen terwijl de machines voor de rest zorgen. Een plaats waar een geëvolueerde ASI ons niet als een insect ziet om zijn schoen af te schrapen, maar in plaats daarvan als de schattige aap-vleeszakken die we zijn, gemakkelijk te behagen en ten minste een beetje krediet verdient voor het creëren van het alwetende, alziende quasi-god die uiteindelijk de planeet overnam.

In dit opzicht komt het allemaal neer op jouw definitie van wat het betekent om te "leven" door de AI-revolutie. Het idee dat iets 'nutteloos' moet worden afgeschaft, is een exclusief menselijk concept, een denkwijze die we niet meteen moeten verwachten van onze machine-overlords om aan te nemen vanuit onze beperkte morele reikwijdte. Misschien zal de uiteindelijke evolutie van onze digitale intelligentie niet puur kwaad zijn, maar een oneindig, vooringenomen medeleven voor alle levende wezens; ongeacht hoe zelfzuchtig, zelfingenomen of zelfdestructief ze zijn.

Dus ... Moeten we er ons zorgen over maken?

Het hangt af van wie je het vraagt.

Als je twee van de slimste technologische ingenieurs en wiskundigen in de moderne wereld ondervraagt, krijg je vier verschillende antwoorden en de cijfers zwaaien niet dood, des te meer mensen je toevoegt aan het scorebord. Hoe dan ook, de kern van de zaak waar we ons op moeten richten, gaat niet over "komt AI aan?" Omdat het zo is, en niemand van ons zal het kunnen stoppen. Kijkend over zoveel verschillende perspectieven, is de echte vraag dat niemand tevreden is met het beantwoorden van te veel lef: "zal het genadig zijn?"

Zelfs nadat een paar van 's werelds grootste geesten het probleem hebben overwogen, komt het beeld van hoe machine-intelligentie er misschien 20, 30 of 50 jaar uit zou zien, er nog steeds behoorlijk duister uit. Omdat het gebied van AI constant verandert in iets anders telkens wanneer een nieuwe computerchip wordt vervaardigd of transistormateriaal wordt ontwikkeld, beweert ultieme autoriteit over wat wel of niet kan gebeuren, een beetje als zeggen dat je "weet" dat een dobbelsteenrol zeker is om snake eyes op de volgende worp te krijgen.

Een ding dat we met vertrouwen kunnen melden, is dat als je je zorgen maakt over een roze slip volgende week van je geautomatiseerde kassa, probeer er niet te veel over na te denken. Taco Bell zal nog steeds open zijn voor Taco Tuesdays, en een mens zal zeker je bestelling aan het raam nemen (en de groene saus opnieuw vergeten). Volgens een studie uitgevoerd door James Barrat tijdens de AGI Summit van vorig jaar in Quebec, is de jury op een harde tijdlijn voor AI nog steeds uit. Minder dan de helft van alle aanwezigen zei dat ze geloofden dat we vóór het jaar 2025 een echte AGI zouden bereiken, terwijl meer dan 60 procent zei dat het zou duren tot minstens 2050, zo niet volgend in de volgende eeuw en daarna.

Een harde datum op onze date zetten met een digitale bestemming is ongeveer hetzelfde als zeggen dat je weet dat het over de komende 34 jaar gaat regenen. De kloof tussen een echte AGI en een geavanceerde kunstmatige superintelligentie is zo klein dat dingen heel goed of heel erg fout zullen gaan, heel snel. En hoewel quantumcomputers net over de horizon zijn en we allemaal genetwerkte smartphones in onze zakken hebben die signalen de ruimte in kunnen stralen, zijn we nog maar net kras aan het oppervlak van het begrijpen van het "waarom" van waarom we over dingen denken zoals we doen, of waar het bewustzijn zelfs in de eerste plaats vandaan komt.

Om ons voor te stellen dat we per ongeluk een kunstmatige hersenstam kunnen creëren met al onze eigen fouten en evolutionaire misbaksels - voordat we zelfs weten wat het is dat ons maakt wie we zijn - is de essentie van het menselijke ego op hol geslagen.

Uiteindelijk, ondanks onze niet-aflatende wens om te beslissen wie er bovenaan komt in de komende oorlog en / of het vredesverdrag tussen de mensheid en machines, is het een wedstrijd van beperkte verwachtingen versus onbegrensde mogelijkheden, en het enige wat we doen is de semantiek argumenteren tussenin. Natuurlijk, als je de middelbare school niet kunt volgen en op zoek bent naar een certificering voor het besturen van een taxi, heeft de CEO van Uber een half miljoen redenen waarom je waarschijnlijk moet overwegen om ergens anders een carrière te vinden.

Maar als je wapens en bonen in blik wilt opslaan voor de AI-apocalyps, kun je beter je tijd besteden aan het leren schilderen, coderen of schrijven van de volgende geweldige Amerikaanse roman. Zelfs bij de meest conservatieve schattingen zal het een aantal decennia duren voordat een machine leert hoe het is om Monet te zijn, of zichzelf C # en Java leert, omdat mensen gevuld zijn met het soort creativiteit, vindingrijkheid en het vermogen om ons diepste zelf als geen ander uit te drukken geautomatiseerde koffiezetapparaat ooit zou kunnen.

Ja, we kunnen soms een beetje emotioneel worden, verkouden worden of halverwege de dag een dutje doen, maar misschien is het precies omdat we zijn menselijk dat de dreiging om iets groters dan ons te creëren in een machine nog lang, ver weg is.

Afbeeldingscredits: Disney Pixar, Paramount Pictures, Bosch, Youtube / TopGear, Flickr / LWP Communications Flickr / BagoGames, Wikimedia Foundation, Twitter, WaitButWhy 1, 2