Waar worden de Windows A- en B-schijven voor gebruikt?

Het station C: is de standaardinstallatielocatie voor Windows. Als u een cd / dvd-station op uw computer hebt, is dit waarschijnlijk het station D: en eventuele extra schijven vallen daarna in de rij. Hoe zit het met de A: en B: drives?

Afbeelding door Michael Holley.

De Question & Answer-sessie van vandaag komt tot ons dankzij SuperUser - een onderdeel van Stack Exchange, een community-drive groep van Q & A-websites.

De vraag

Als je een nerd bent van een bepaalde vintage - we zullen niet beginnen met het benoemen van jaren - is het antwoord op deze vraag overduidelijk voor jou. Voor jongere geeks zijn de A: en B: -schijf echter op mysterieuze wijze vermist op hun computers.

SuperUser-lezer Linker3000 stelt de vraag:

In Windows heb je een C: rijden. Alles dat verder is gelabeld, heeft de volgende letter.

Dus je tweede schijf is D:, je dvd is E: en als je een USB-stick aanbrengt, wordt het F: en de volgende schijf G:. Enzovoort.

Maar dan, wat en waar zijn EEN: en B:?

Wat en waar, inderdaad? Gelukkig hebben we een aantal doorgewinterde geeks om de vraag te beantwoorden.

De antwoorden

Afbeelding door AJ Batac.

Veteraangeek Adam Davis biedt een diepgaande blik op de ontbrekende stationsletters:

De vroege CP / M en IBM pc-stijl computers hadden geen harde schijf. Je had een floppy drive, en dat was het. Tenzij je nog eens $ 1k of zo uitgeeft op een tweede diskettestation, was je systeem aan het roken! Als u slechts één schijf had, was het gebruikelijk om vanaf één schijf op te starten, de andere schijf met uw programma's en gegevens in te voeren en vervolgens het programma uit te voeren. Zodra het programma is voltooid, vraagt ​​de computer om de opstartdiskette opnieuw in te voeren, zodat u de opdrachtregel opnieuw kunt gebruiken. Het kopiëren van gegevens van de ene schijf naar de andere was een reeks van "Plaats de bronschijf in station A: ... Plaats de bestemmingsdiskette in station A: ... Plaats de bronschijf in station A: ..."

Tegen de tijd dat harde schijven goedkoop werden, hadden de "dure" computers meestal twee diskettestations (één om algemene programma's op te starten en uit te voeren, één om gegevens op te slaan en specifieke programma's uit te voeren). En zo was het gebruikelijk dat de moederbordhardware twee diskettestations op vaste systeemadressen ondersteunde. Omdat het in de hardware was ingebouwd, werd gedacht dat het bouwen van dezelfde vereiste in het besturingssysteem acceptabel was en dat eventuele harde schijven die aan de machine werden toegevoegd, zouden beginnen met schijf C: enzovoort.

Tijdens de overgang van 5.25 "schijven (die eigenlijk fysiek floppy waren) naar 3.5" schijven (die waren ingepakt in een hardere plastic omhulsel) was het gebruikelijk om beide schijven in één systeem te hebben, en weer werd het ondersteund op het moederbord met hardware en in het besturingssysteem op vaste adressen. Omdat weinig systemen geen stationsletter meer hadden, werd het niet zo belangrijk geacht om te overwegen om die schijven in het besturingssysteem pas in later stadium opnieuw toe te wijzen als schijven werden geabstraheerd samen met adressen vanwege de plug'n'play-standaard.

Sinds die tijd is er veel software ontwikkeld en helaas verwachtte het grootste deel ervan langdurige opslag op de C: -drive. Dit omvat de BIOS-software die de computer opstart. U kunt nog steeds twee diskettestations aansluiten, opstarten in DOS 6.1 en deze gebruiken zoals u zou hebben in de vroege jaren 90, met floppy drives A en B.

Dus grotendeels de reden voor het starten van de harde schijf bij C is voor achterwaartse compatibiliteit. Hoewel het besturingssysteem de gegevensopslag tot op zekere hoogte heeft geabstraheerd, behandelt het A en B toch op een andere manier, zodat ze uit het systeem kunnen worden verwijderd zonder het besturingssysteem te wijzigen, anders in de cache worden geplaatst en als gevolg van vroege virussen die hun opstartsector behandelen met meer voorzichtigheid dan de opstartsector van de harde schijf.

SuperUser-bijdrager Nick komt binnen met een interessante anekdote voor de derde alinea van Adam's antwoord over lettertoewijzingen:

Minder een antwoord, meer een anekdote. In dit Microsoft-artikel staat:

"U kunt de letters C tot en met Z toewijzen aan elk station op uw computer. A en B zijn meestal gereserveerd voor diskettestations, maar als uw computer geen diskettestations heeft, u kunt A en B toewijzen aan volumes.”

Dus toen ik onlangs een nieuwe computer bouwde met twee interne schijven, een voor het besturingssysteem en een voor gegevens, dacht ik, hé! Ik zal mijn gegevensstation "A" maken. Ik voelde me allemaal opstandig totdat ik ontdekte dat Windows de stations letter A of B niet zal indexeren :(

Het kostte me nogal wat tijd om erachter te komen wat het probleem was, maar ik vond een aantal andere mensen die hetzelfde probleem hadden toen ze A of B gebruikten voor een [primaire] schijf. Zodra ik die schijf een andere letter gaf, indexeerde Windows de schijf. Tot op zekere hoogte rebels.

Tot op zekere hoogte rebels: als je op de rand wilt leven, kun je een datastation toewijzen aan A: en B :, maar geen opstartschijf.

Heb je iets toe te voegen aan de uitleg? Geluid uit in de reacties. Wilt u meer antwoorden van andere technisch onderlegde Stack Exchange-gebruikers lezen? Bekijk hier de volledige discussiethread.