Wat gebeurt er met uw digitale eigendom wanneer een bedrijf failliet gaat?
Sashkin / Shutterstock Een handvol digitale services wordt dit jaar beëindigd en u hebt waarschijnlijk digitale kopieën van games of films van hen gekocht. U hebt dit digitale eigendom gekocht, maar er is een kans dat u het niet kunt behouden.
Het aantal keren dat gebruikers geen toegang hebben gekregen tot digitale inhoud waarvoor ze hebben betaald, is ongekend. We bespreken ook niet iets theoretisch; dit is iets dat in het verleden is gebeurd en ook in de toekomst zal blijven gebeuren.
Je zult waarschijnlijk dit jaar wat digitale eigendommen verliezen
Het is redelijk om te veronderstellen dat een heleboel digitale services in 2019 worden afgesloten; dat is gewoon de manier waarop dingen werken. Maar de grote drie die we kennen, zijn het Wii-winkelkanaal, de Ultraviolet-filmstreamingservice en het Google+ sociale netwerk. Op een gegeven moment waren dit behoorlijk populaire services en de beëindiging ervan kan je afsnijden van het digitale eigendom waarvoor je hebt betaald.
Het Wii-winkelkanaal was een dienst die digitale kopieën van videogames verkocht, en de meeste mensen gebruikten het om klassieke Nintendo-spellen te kopen. De service is afgelopen maand (januari 2019) stopgezet en de enige manier om je aankopen te bewaren was om ze te downloaden op je Wii-systeem - je kon die aankopen niet overzetten naar nieuwe Nintendo-consoles.
Ultraviolet is een videoservice waarmee u films kunt kopen. Sommige dvd's worden geleverd met codes die u kunt gebruiken om een digitale kopie van de film in te wisselen op Ultraviolet. Dit is meestal een filmstreamingservice, maar je kunt het gebruiken om films te downloaden als je een beetje werk doet. Helaas wordt Ultraviolet op 31 juli 2019 afgesloten. Als u uw Ultraviolet-aankopen wilt opslaan, stelt het bedrijf voor om licenties over te dragen aan de service van een concurrent, zoals Movies Anywhere. Deze concurrenten proberen waarschijnlijk de resterende Ultraviolet-gebruikers te pesten, maar als het niet voor hen was, zou u al uw Ultraviolet-aankopen kwijtraken..
Google+ wordt afgesloten op 2 april 2019 en Google gaat alle gegevens van de Google+ servers wissen. Maar u heeft de mogelijkheid om uw gegevens (een vorm van digitaal eigendom) op te slaan voordat Google de service doodt. Dit is niet echt eigendom dat u hebt gekocht, maar het is waardevol voor persoonlijke en openbare archieven en het verlies van deze gegevens zal waarschijnlijk voor de archivarissen in de toekomst een bron van milde frustratie zijn..
Als je naar deze lijst kijkt, zul je een vervelende trend opmerken. Deze services, die mislukken of worden stopgezet, doen niet echt iets om uw digitale eigendom te behouden. Ze leggen die verantwoordelijkheid bij de klant.
Het is een beetje begrijpelijk voor Ultraviolet en Google+. Ultraviolet kan het zich niet veroorloven om een oplossing aan te bieden, en Google+ was vanaf het allereerste begin een flop. Maar waarom werkt Nintendo zo? Je gaat je oude Wii niet opstarten om een download van Super Mario Bros 3 te spelen, dus waarom kan je die aankoop niet gewoon overzetten naar een van de andere vier digitale platforms die Super Mario Bros 3 verkopen??
Daarvoor kunt u DRM de schuld geven.
De meeste digitale eigendommen worden beheerd door DRM
Digital Rights Management (DRM) is een maatregel tegen piraterij die voorkomt dat u illegale kopieën van gedownload materiaal maakt of gebruikt. Het is een digitale vorm van de antipiraterij-signalen op VHS-banden. Gewoonlijk kan een bestand dat is vergrendeld met DRM alleen worden geopend door een specifieke gebruiker op een specifiek softwareplatform.
Steam-games, iTunes-aankopen en Wii-winkelkanaalspellen worden allemaal beschouwd als DRM-beschermde content. U kunt deze bestanden in theorie downloaden en naar elk apparaat verplaatsen, maar alleen een gecertificeerde gebruiker met de juiste software kan deze bestanden openen.
Cunaplus / Shutterstock DRM maakt het ook extreem moeilijk om oude bestanden over te zetten naar nieuwe hardware. Het Wii-winkelkanaal is hiervan een duidelijk voorbeeld, en in het geval van iTunes-aankopen is een veelgehoorde klacht dat gebruikers niet kunnen achterhalen hoe hun bibliotheek naar een nieuwe computer moet worden overgebracht.
Streamingdiensten zoals Ultraviolet en Amazon Video maken technisch gebruik van een vorm van DRM om piraterij te voorkomen. Wanneer u een film koopt voor deze services, koopt u echt een streaminglicentie die is gekoppeld aan uw account, geen echte kopie van de film. Sommige sociale-mediaservices hebben ook vormen van DRM voor voor de hand liggende veiligheidsdoeleinden. U kunt de gegevens van een andere gebruiker niet downloaden en u kunt uw gegevens alleen downloaden als u uw wachtwoord kent.
Vanaf het begin zijn er enkele duidelijke nadelen aan dit formaat. Als Apple stopt met werken en iTunes wordt afgesloten, kunt u dan nog steeds de bestanden openen die u hebt gekocht? Als u een game of film op één platform hebt gekocht, mag u dat bestand dan niet openen met wat u maar wilt?
Distributeurs zijn gedwongen om DRM te gebruiken
Voordat we te veel over DRM klagen, moet u weten dat distributeurs geen andere keus hebben dan deze te gebruiken. De bedrijven die uw favoriete muziek, boeken en films bezitten, maken zich grote zorgen over elke vorm van piraterij, en ze zijn niet vergeten hoe Napster de CD-verkoop had laten rammelen.
Licentieverlenende bedrijven willen ook doorgaan met de 20e-eeuwse trend om oude media door te verkopen in nieuwe formaten. Toen cassettes groot werden, verving men de albums die ze al hadden op vinyl met cassettes. Mensen hebben hun cassettes vervangen door CD's en ze hebben hun CD's vervangen door digitale bestanden. Met de uitvinding van digitale bestanden zou je denken dat het opnieuw verpakken van muziek tot het verleden behoort. Maar mensen bleven genaaid door DRM-beveiliging en het was niet ongebruikelijk dat iemand een digitaal album opnieuw aanschafte.
Veel mensen bekritiseerden iTunes voor zijn DRM-beleid in de late jaren 2000, en het was zo'n groot probleem dat Steve Jobs in 2007 een open brief publiceerde waarin werd uitgelegd waarom iTunes DRM gebruikt. De brief met de titel "Gedachten over muziek" was bedoeld om klanten uit te leggen hoe Apple DRM moest gebruiken door de "big four" muzieklicentiebedrijven, Sony BMG, Warner en EMI.
Profit_Image Toen Apple de "grote vier" licentiemaatschappijen benaderde om de iTunes-bibliotheek te bouwen, waren de bedrijven "extreem voorzichtig" en contractueel "vereiste Apple dat Apple hun muziek beschermd tegen illegaal kopiëren." Als Apple muziek wilde verkopen, moesten ze tekenen extreem strikte contracten. Deze contracten waren zo streng dat als het "DRM-systeem" van Apple werd aangetast "en muziek uit iTunes" speelbaar werd op niet-geautoriseerde apparaten ", de licentiemaatschappijen" hun volledige muziekcatalogus konden intrekken "vanuit iTunes met een opzegtermijn van minder dan een maand.
Muzieklicentiebedrijven dwongen Apple om DRM in hun producten te gebruiken, en in sommige gevallen verhinderen deze DRM-maatregelen technisch dat consumenten daadwerkelijk de media bezitten waarvoor ze hebben betaald. Dit idee strekt zich uit tot alle vormen van digitale eigendom, waaronder videogames en films.
U bezit uw digitale eigendom niet; U huurt het
Hier worden de dingen een beetje vreselijk. Uw onvermogen om uw digitale eigendom te bezitten is niet alleen theoretisch. Volgens de licentieovereenkomsten die u bij vrijwel elke digitale distributeur tekent, heeft u een "licentie" om uw digitale aankopen te gebruiken - u bent niet de eigenaar van deze.
De Amazon Kindle-licentieovereenkomst maakt dit uitermate duidelijk. Er staat dat de inhoud 'is gelicentieerd, niet verkocht' en Amazon 'behoudt zich het recht voor om hun service op elk gewenst moment te wijzigen, op te schorten of stop te zetten' zonder 'aansprakelijkheid'. U bent dus niet de eigenaar van uw Kindle-aankopen en Amazon kan ze op elk gewenst moment van u afnemen zonder u geld terug te geven.
Deze u-niet-eigen-clausule is enorm populair bij content-distributeurs. Een relevanter voorbeeld kan de Wii U-licentieovereenkomst zijn, waarin Nintendo verklaart dat "software is gelicentieerd, niet verkocht, aan jou." Nintendo gaat nog een stap verder door te beweren dat, als ze de behoefte voelen om je licentieovereenkomst te beëindigen, dan "stop je onmiddellijk alle gebruik" van de Wii U-software. Is dat een bedreiging?
Andere diensten, zoals Amazon Music, Steam, Sony's PlayStation Network en Xbox Live, hebben vergelijkbare bepalingen in hun gebruikersovereenkomst. Het gebruik van dit soort duidelijke taal is een goede manier om rechtszaken te sluiten, en zoals je je kunt voorstellen, is het gebruikelijk bij digitale distributeurs.
Ja, de knop 'Nu kopen' op elke Kindle-productpagina is misleidend. Het is frustrerend. Nog frustrerender is hun videodienst waarbij Amazon openlijk zowel huur- als koopopties presenteert. We veronderstellen dat "huren" en "onbeperkt huren, maar je hebt het echt niet" knoppen niet zo aanlokkelijk zijn.
Op dit moment is 'digitaal eigendom' waarschijnlijk niet het juiste woord voor wat we proberen te beschrijven. Dit is meer een lening op een meubel of een lidmaatschap van een sportschool, "digitale verhuur" is misschien een betere term.
Bedrijven zijn niet verplicht om uw aankopen te beschermen
Dit komt allemaal terug op een grote enge vraag. Wat gebeurt er met uw digitale eigendom wanneer een bedrijf of dienst wordt beëindigd? Zoals we hebben gezien, zetten bedrijven de verantwoordelijkheid bij kopers om inhoud te downloaden voordat een service wordt afgesloten, zelfs als DRM belet dat ze in de toekomst het digitale eigendom gebruiken.
dnd_project / Shutterstock Laten we nu de band-aid uittrekken. Bedrijven geven niet om u; ze geven om je geld. Als een bedrijf instort, hebben ze weinig reden om de toegang tot uw digitale eigendom te garanderen. Zelfs als een of andere engelachtige distributeur zou besluiten om je levenslange toegang te geven tot DRM-vrije kopieën van je aankopen toen het failliet ging, zou het waarschijnlijk worden geslagen met een handvol rechtszaken wegens het schenden van licentiecontracten.
Sommige bedrijven hebben het vage idee uitgesproken dat alles goed komt, maar het is niet veelbelovend. Een paar jaar geleden kreeg een Reddit-bericht over Steam's DRM-beleid veel aandacht. Een gebruiker vroeg Steam Support of hij toegang zou hebben tot zijn games na de (theoretische) beëindiging van het Steam-netwerk. De Support-technologie verzekerde dat er "maatregelen zijn getroffen" om kopers in staat te stellen voor altijd toegang te hebben tot hun inhoud. Maar deze spellen worden beschermd door vormen van DRM en de Steam-gebruikerslicentieovereenkomst zelf bepaalt dat "inhoud en services worden gelicentieerd, niet verkocht."
