Wat is een meetzoekercamera?

Als je ooit hebt gelezen over fotografie, kom je waarschijnlijk eerbiedige vermeldingen tegen van Leica-camera's en andere "afstandszoekers" die door veel fantastische straatfotografen zoals Henri Cartier-Bresson in het midden van de 20e eeuw werden gebruikt. Ik weet dat ik in de war was toen ik voor het eerst over hen hoorde, omdat ze er niet meer zijn, dus hier zijn wat ze zijn.

De originele mirrorless camera's

Afstandszoekers zijn de originele spiegelloze camera's. Ze waren populair bij straatfotografen omdat ze een stuk kleiner en onopvallender waren dan de SLR-camera's met groot formaat die op dat moment beschikbaar waren. Ze gebruikten dezelfde 35mm-film als spiegelreflexcamera's, maar ze hadden een andere methode voor het scherpstellen die geen spiegel nodig had.

Je hebt waarschijnlijk een ruw idee hoe SLR's werken als je er ooit een hebt uitgezocht, maar hier is een opfriscursus. Om handmatig een SLR (of DSLR) te focussen, kijk je door de zoeker. Licht komt door de lens en het spiegelsysteem van de camera reflecteert het in uw oog. U past vervolgens de focus van de lens aan totdat alles scherp is. Wanneer u op de ontspanknop drukt, gaat de spiegel omhoog en valt het licht op de film en maakt een foto. Wat je door de lens zag is vrijwel precies de foto die je krijgt.

Afstandsmeters gebruiken een andere methode om scherp te stellen, geschikt genoeg voor een afstandsmeter. In plaats van rechtstreeks door de lens te kijken via een spiegel, is de zoeker van een afstandsmeter een volledig afzonderlijk beeldsysteem dat zo dicht mogelijk bij de lens wordt gemonteerd. Het toont twee overlappende afbeeldingen van het onderwerp. Door de beelden uit te lijnen, kan de afstand - of afstand - tot het onderwerp worden berekend (dankzij het parallax-effect) en kunt u de lens scherpstellen.

Het beeld aan de linkerkant toont het beeld door een afstandsmeter wanneer het niet scherp is. Het beeld aan de rechterkant toont het beeld door een afstandsmeter wanneer het scherp is.

Bij de eerste afstandsmetercamera's moest de fotograaf de lens scherpstellen en het bereik als twee afzonderlijke acties vinden, maar de meeste populaire modellen die door Cartier-Bresson werden gebruikt, combineerden de lensfocus met het afstandsmetermechanisme.

Een groot probleem met afstandmeters is dat wat de fotograaf zag toen ze door de zoeker keken, niet exact overeenkwam met de uiteindelijke foto omdat het afzonderlijke systemen waren - hetzelfde effect als bij een wegwerpcamera. Dit maakte niet echt uit voor straatfotografie waar formaat en draagbaarheid van groot belang waren, maar voor andere gebieden van fotografie was het een onoverkomelijk nadeel.

Dit nadeel, samen met het feit dat zoomlenzen en telelenzen bijna onmogelijk te ontwerpen zijn voor een meetzoekercamera, betekende dat ze nooit echt een kans hadden gehad op spiegelreflexcamera's en latere DSLR's.

Leica - de fabrikant van de meest beroemde en prestigieuze afstandsmeter - verkoopt een waanzinnig dure digitale afstandsmeter, maar zij zijn de enige. Het is een prachtige camera en een uitstekend stuk technologie, maar er is een reden dat professionele fotografen het niet elke dag gebruiken.

Spiegelloze camera's zijn echter de spirituele opvolgers van afstandmeters. Ze hebben dezelfde voordelen qua grootte en gewicht ten opzichte van digitale spiegelreflexcamera's, maar overwinnen de nadelen van afstandmeters met elektronische zoekers en livebeeldschermen.

Beeldcredits: Ehimetalor Unuabona op Unsplash, Alexander Kozlov op Wikipedia.