Wat is dynamisch bereik in fotografie?

Bij fotografie is het "dynamisch bereik" het verschil tussen de donkerste en de lichtste tonen in een beeld, over het algemeen puur zwart en puur wit. Het wordt vaker gebruikt om te praten over het maximale dynamische bereik van een camera.

Dynamisch bereik wordt gemeten in "stops". Een toename van één stop is gelijk aan een verdubbeling van het helderheidsniveau. Het menselijk oog kan in ideale omstandigheden ongeveer 20 stops dynamisch bereik waarnemen. Dit betekent dat de donkerste tonen die we op elk moment kunnen waarnemen ongeveer 1.000.000 keer donkerder zijn dan de helderste tonen in dezelfde scène. Zo zie je nog steeds details in donkere schaduwen op een heldere, zonnige dag.

Camera's hebben een smaller dynamisch bereik dan het menselijk oog, hoewel de afstand kleiner wordt. De beste moderne camera's zoals de Nikon D810 kunnen op elke foto een bereik van minder dan 15 stops bereiken. De meeste digitale camera's komen ergens tussen de 12 en 14, terwijl filmnegatieven tot ongeveer 13 kunnen worden. Daarom moet je bij het maken van foto's op een zonnige dag vaak kiezen of je "je hoogtepunten uitblaast", waardoor ze puur wit worden, of "Verpletter je schaduwen", waardoor ze puur zwart worden in het uiteindelijke beeld.

Op deze foto heb ik ervoor gekozen om correct te belichten voor de hoogtepunten. Al het schaduwdetail in de struiken is eigenlijk zwart, maar de lucht is blauw.

Op deze foto heb ik correct weergegeven voor de schaduwen. Nu kun je de schaduwdetails zien, maar de lucht is wit.

Een probleem met het praten over dynamisch bereik is dat terwijl camera's 14 stops kunnen maken, de beste schermen slechts ongeveer 10 stops kunnen weergeven. Professioneel afgedrukte foto's worden ongeveer hetzelfde. Dit betekent dat hoewel je camera een hoop informatie heeft vastgelegd, je het op geen enkele manier in één keer kunt zien. In plaats daarvan moet je afwegingen maken.

Hier is die foto opnieuw, behalve dat ik deze keer deze heb bewerkt, zodat het dynamisch bereik beter overeenkomt met dat van een scherm. Om dit te doen, heb ik het schaduwdetail helderder gemaakt en het highlight-detail donkerder gemaakt.

Dit is vrij dicht bij de limiet van wat mijn camera kan doen. De schaduwen zien er redelijk goed uit en de lucht is beslist blauw, maar er is een aantal rare artefacten gaande rond de wolken. Ze zijn puur wit en geen enkele hoeveelheid werk in Photoshop kan dat veranderen. De overgang tussen hen en de lucht ziet er daardoor funky uit.

Een methode die fotografen gebruiken om problemen met het dynamisch bereik te overwinnen, is High Dynamic Range (HDR) -fotografie. Bij HDR-fotografie combineert u meerdere belichtingen om een ​​enkele definitieve afbeelding te maken. Hieronder heb ik de twee blootstellingen in dit artikel gecombineerd met een aantal HDR-software.

Zoals je kunt zien, zijn de lucht en struiken beide redelijk goed belicht, hoewel er rare kleuren aan de hand zijn, wat een van de redenen is voor HDR-fotografie. Lees onze volledige gids om meer te lezen over hoe HDR-fotografie werkt.

Dynamisch bereik is iets waar je keer op keer tegenaan loopt, of je nu alleen camera's vergelijkt, een foto probeert te bewerken zodat het er goed uitziet op het scherm, of wanhopig probeert uit te vinden hoe je een scène kunt vastleggen zonder schaduw of markeer details.