Wat is Exposure Bracketing?
Belichtingsbracketing is een techniek waarbij u in plaats van één foto drie (of meer) neemt die allemaal enigszins anders worden belicht; normaal is er een juist belicht, een licht onderbelicht en een iets overbelicht. Het gebeurt in nogal wat situaties, dus laten we eens kijken hoe het werkt.
De basisprincipes van blootstellingsbracketing
De juiste belichting kan een complex onderwerp zijn. Er zijn veel dingen die je in balans moet houden: hoe je camera de scène meet, het dynamische bereik van je camera, en natuurlijk welke instellingen je gebruikt. Je kunt ook proberen om je foto's opzettelijk te overbelichten om meer gegevens in het RAW-bestand te krijgen zonder te ver te gaan en je hoogtepunten te blazen.
Met al deze bewegende delen is belichtingsbracketing een solide techniek om ervoor te zorgen dat u een goede belichting krijgt terwijl u op locatie bent - er zijn enkele dingen die u niet in de post kunt oplossen. Door ook een foto te nemen die een stop of twee onderbelicht is en een andere die een stop of twee overbelicht is, zelfs als u uw belichting verkeerd inschat, hebt u nog steeds de reeksopnamen. Landschapsfotografen verwijzen om deze reden soms naar opnamen met haken als "veiligheidsfoto's".
Als u opnamen met bracketing maakt, zijn er ook nog een aantal voordelen: u kunt altijd een HDR-afbeelding maken, u kunt zelf verschillende delen van de afbeelding mengen, en als er iets in scène gaat, kunt u het vervangen met originele afbeeldingsgegevens in plaats van te vertrouwen op de gereedschappen van Photoshop.
Belichtingsbracketing werkt nu alleen goed in bepaalde situaties. Het is echt een landschaps- of architectuurfotografiestechniek. Als u mensen, huisdieren of iets anders fotografeert dat veel beweegt, kunt u geen belichtingsposities opnemen; in plaats daarvan neemt u alleen maar verschillende foto's met verschillende belichtingswaarden.
Hoe bezettende exposures nemen
Er zijn twee manieren om belichtingsposities te nemen: handmatig en automatisch.
Als u handmatig belichtingsopnamen wilt maken, stelt u uw camera in voor een opname zoals normaal. U krijgt de beste resultaten als u een statief gebruikt, maar dit is niet essentieel. Zodra u uw eerste opname maakt, past u de belichtingscompensatie, sluitertijd of ISO aan met ongeveer één stop en maakt u een tweede foto. Pas de sluitertijd of ISO twee stops aan in de andere richting en neem een derde. Nu zou u drie identieke foto's moeten hebben die één stop onderbelicht zijn, correct zijn belicht en één stop overbelicht.
Als u automatisch belichtingsopnamen wilt maken, moet u een duik nemen in de instellingen van uw camera. De procedure is voor elke camera een beetje anders, dus raadpleeg de handleiding voor de specifieke stappen. Voor mijn Canon 5D Mark III wordt dit de Belichtingscomp./AEB-instelling genoemd. Zoek naar iets dat Bracketing, Exposure Bracketing, EB of iets dergelijks wordt genoemd.
Daar kun je zowel de belichtingscompensatie als de reeksopnames aanpassen. In de bovenstaande afbeelding heb ik mijn camera ingesteld om een onderbelichte opname, een overbelichte opname en een opname als gemeten te maken. Afhankelijk van je camera kunnen er ook extra opties zijn om in te stellen in welke volgorde de opnamen worden gemaakt en of er drie, vijf of zelfs zeven frames zijn.
Zodra u belichtingsbracketing zo hebt ingesteld als u uw vinger op de ontspanknop houdt, maakt uw camera een reeks foto's met telkens een andere sluitertijd.
Het voordeel van bracketing met de hand is dat u de sluitertijd of de ISO-instelling kunt aanpassen, waardoor het diafragma het uiterlijk van een afbeelding te veel verandert. Wanneer u de automatische bracketing van uw camera gebruikt, wordt alleen de sluitertijd aangepast, maar deze is sneller en werkt automatisch zodra u deze hebt ingesteld. Ga met welke optie het beste werkt voor uw situatie.
Opnamen maken tussen haakjes is een aardige veiligheidstechniek, vooral voor landschapsfotografie. Als ik de moeite heb genomen om mijn camera in te stellen, maak ik meestal een paar frames tussen haakjes voor het geval ik ze nodig heb.
