Wat is HDR-fotografie en hoe kan ik het gebruiken?

Je hebt misschien het enigmatische acroniem "HDR" gehoord met betrekking tot fotografie, of zelfs gezien als een functie op je smartphone. Het staat voor "High Dynamic Range" en het creëert foto's met prachtige, onmogelijke details en duidelijkheid - hoewel het u ook kan helpen silhouetten en andere problemen bij normale foto's te vermijden..

Vandaag zullen we meer te weten komen over de verschillende soorten HDR-beeldvorming, een of andere verwarrende terminologie demystificeren en kijken naar de verschillende redenen waarom HDR in de eerste plaats bestaat. Als je klaar bent om je kennis van fotografie uit te breiden, duik dan meteen in.

Wat is HDR en waarom zou ik het nodig hebben?

Camera's zijn beperkt tot de hoeveelheid detail van het beeld dat ze kunnen opnemen als de sensor wordt blootgesteld aan licht. Of u nu de auto-instellingen gebruikt of foto's maakt met handig afgestelde handmatige instellingen, uw doel is om te proberen te profiteren van het beschikbare licht om de details in de resultaatafbeelding te maximaliseren. Het probleem is wanneer je zware schaduwen maakt en felle lichten, u bent gedwongen om details te verliezen in de ene reeks of de andere.

Een ervaren fotograaf kan haar belichtingselementen afstemmen om bijzonder veel details in schaduwen of hooglichten te krijgen, of om het midden van de weg, "juiste" belichtingsoplossing te kiezen en in beide details te verliezen. Veel detail in de lichte gebieden zal al het andere veranderen in een solide, donker zwart (linksboven linksonder). Door scherp te stellen op de details in de donkere gedeelten worden de lichte delen weggespoeld (rechtsonder onder). De meeste mensen kiezen waarschijnlijk iets in het midden om een fatsoenlijk uitziende foto te krijgen, maar het is nog steeds niet ideaal.

Het gebruik van dit soort "normale" belichting, waarbij een fotograaf dit soort moeilijke beslissingen moet nemen, wordt soms "standaard" of "laag" Dynamic Range-beeldvorming genoemd.

HDR lost dit probleem op door meerdere foto's met verschillende belichtingen te maken en ze vervolgens te combineren, zodat u het beste van alle mogelijke werelden krijgt: details in de schaduw en details in de hoogtepunten.

Om verwarring te voorkomen, is het vermeldenswaard dat er veel verschillende methoden zijn voor het maken van afbeeldingen die allemaal worden aangeduid als HDR of High Dynamic Range Imaging. Veel van deze methoden zijn heel verschillend, ook al overlapt de terminologie veel. Houd rekening met het volgende wanneer u denkt aan HDR:

Gewone methoden voor het maken van afbeeldingen hebben minder bereik dan het menselijk oog kan zien. Deze worden "Standaard" of "Laag dynamisch bereik" genoemd.
Er zijn methoden en hacks om deze beeldlimieten te omzeilen, en deze methoden worden ook wel HDR-beeldvormingsmethoden genoemd. Deze specifieke methoden zijn meestal ouder en dateren van vóór de digitale combinatie van afbeeldingen.
Er zijn ook High Dynamic Range afbeeldingsformaten en kleurruimten met grotere waardenbereiken dan standaardbereikindelingen, die in één keer rijke details in schaduwen en hooglichten kunnen vastleggen. Deze worden ook correct HDR genoemd en zijn niet hetzelfde als de eerder genoemde methoden. Normaal gesproken worden deze van nature vastgelegd, met HDR-apparatuur.
Waarover de meeste moderne digitale fotografen verwijzen HDR-weergave is waar we ons op zullen focussen vandaag-een methode om beeldgegevens te combineren van meerdere digitale opnamen om een foto te maken met details die normaal gesproken niet mogelijk zijn.

U kunt dit handmatig doen door meerdere foto's te maken en fotobewerkingssoftware te gebruiken om uw afbeelding te maken, of met uw smartphone. De meeste moderne smartphones hebben HDR-functies ingebouwd, die snel achter elkaar drie foto's maken en deze combineren tot één HDR-foto. Controleer uw camera-app op een "HDR" -knop en probeer het uit. Het kan veel foto's opslaan die anders in bepaalde gebieden vervaagd lijken (zoals in de onderstaande foto).

Sommige digitale camera's hebben een vergelijkbare optie. Andere, echter, vooral oudere, misschien niet, in welk geval de dingen een beetje ingewikkelder zijn.

The Technical Stuff: Hoe HDR-afbeeldingen worden gemaakt

Om de problemen van standaard standaardbereikfotografie te omzeilen, kunnen we HDR Imaging zien als technieken die de beeldinformatie van meerdere belichtingen combineren tot één beeld met meer dan alleen de beperkingen van enkele belichtingen. Vindingrijke fotografen weten het te gebruiken beeldbracketing bij het fotograferen van een scène, of stoppen of stoppen van de belichting om de kans te vergroten dat het juiste "goudlokje" niveau van blootstelling wordt gevonden. Hoewel je lichtmeter of automatische instelling zou kunnen zeggen dat de juiste belichting is geselecteerd, zal het meerdere keren nemen van dezelfde compositie met meerdere diafragma- of sluitertijdinstellingen je kansen enorm vergroten om dat 'beste' beeld uit je opname te krijgen.

HDR Imaging maakt ook gebruik van bracketing, maar op een andere manier. In plaats van meerdere opnamen te maken om het beste beeld te creëren, wil HDR zoveel mogelijk details vastleggen in het hele lichtspectrum. Fotografen die normaal gesproken worden geconfronteerd met de keuze om details in hoge lichten en schaduwen te verliezen, kunnen ervoor kiezen meerdere belichtingen vast te leggen, waarbij ze eerst moeten fotograferen voor detail in de schaduwpartijen, vervolgens voor detail in de hooglichten en een "goudlokje" -belichting ergens in het midden. Door op deze manier bracketing te maken, creëren professionals de bouwstenen voor hun perfecte beeld.

Het basisidee van het maken van een combinatiebeeld met meerdere belichtingen is niet nieuw voor fotografie. Zolang camera's de beperking van standaardbereiken hebben gehad, hebben slimme fotografen manieren gehackt om het best mogelijke beeld te creëren. Briljante fotograaf Ansel Adams gebruikte technieken voor ontwijken en branden om selectief zijn afdrukken bloot te stellen en verbluffende rijke details te creëren in afbeeldingen, zoals de foto hierboven. Toen de digitale fotografie eindelijk levensvatbaar genoeg was om dit probleem aan te pakken, werden de eerste HDR-bestandstypen gemaakt. De HDR-bestandstypen die de meeste fotografen tegenwoordig gebruiken, maken echter geen gebruik van deze methode (dat wil zeggen het vastleggen van meerdere belichtingen in één bestand, buiten het bereik van gewone beeldvorming). De meeste zogenaamde "HDR" -afbeeldingen zijn in feite meerdere belichtingen gecombineerd tot een HDR-afbeelding en vervolgens Toon in kaart gebracht in een enkele standaardbereikafbeelding.

Veel van de echte detailniveaus van het hoge dynamische bereik liggen buiten het bereik van monitoren, CMYK-printers en camera's - deze gewone media kunnen gewoon geen beelden maken die vergelijkbaar zijn met de hoeveelheid beeldgegevens die het menselijk oog kan vastleggen. Tone-mapping is een techniek om kleuren en waarden van een HDR-medium te vertalen (bijvoorbeeld een Photoshop-opname van meerdere SDR-opnamen) en deze terug te zetten in een standaardmedium (zoals een gewoon beeldbestand). Omdat het een vertaling is, zijn afbeeldingen in de toonafbeelding een soort van simulatie van het rijke bereik van waarden in HDR-bestandsindelingen, ondanks het feit dat ze tegelijkertijd verbazingwekkende details in lichten en donkere partijen kunnen creëren. Ondanks dit vallen toonafbeeldingbeelden onder de deken van HDR-technieken en krijgen het verwarrende dekenetiket van HDR.

Het is deze techniek die de meeste fotografen HDR Imaging of zelfs HDR-fotografie noemen. De reden dat dit veel belangrijker is, is omdat moderne fotobewerkingshulpmiddelen en digitale camera's het gemakkelijker dan ooit maken voor thuis- en hobbyfotografen om deze afbeeldingen zelf te maken.

Veel moderne beeldbewerkingapps hebben tonografische routines voor het combineren van meerdere afbeeldingen en het creëren van de best mogelijke afbeelding uit hun combinatie, naast hacks en slimme manieren om afbeeldingen te combineren om rijke foto's met uitstekende details te maken. Deze methoden, waarvan we sommige in toekomstige fotografieartikelen zullen behandelen, zijn mogelijk met Photoshop en zelfs met gratis software zoals GIMP of Paint.NET. U kunt meerdere belichting, zeer gedetailleerde fotografie maken door:

Het combineren van meerdere belichtingen met software zoals Photomatrix of Photoshop's HDR Pro en het intoneren van de afbeelding.
Combineer meerdere belichtingen met combinaties van overvloeimethoden in meerdere lagen in krachtige beeldbewerkers zoals GIMP.
Handmatig hoge detailgebieden van afbeeldingen samenvoegen met laagmaskers, vlakgommen en ontwijken en branden in programma's zoals Photoshop of Paint.NET.

Heb je nog steeds honger om meer te leren over HDR Imaging? Blijf op de hoogte Fotografie met How-To Geek, waar we bespreken hoe we blootstellen voor HDR en rijke HDR-afbeeldingen maken van die blootstellingen in toekomstige artikelen.

Afbeeldingscredits: St Louis-boogklank in kaart gebracht door Kevin McCoy en Darxus, beschikbaar onder Creative Commons. HDRI en St Pauls door Dean S. Pemberton, beschikbaar onder Creative Commons. Exposure van Nevit Dilmen, beschikbaar onder Creative Commons. Grand Canyon HDR-beeldbewerking door Diliff, beschikbaar onder Creative Commons. Ansel Adams-afbeelding in openbaar domein. Dundus Square van Marmoulak, beschikbaar onder Creative Commons.