Hoe Vertraging, Echo en Nagalm in Audacity te gebruiken

Geluidstechnici nemen echt steriele tracks en laten ze natuurlijk klinken door middel van audio-effecten. De meest gebruikelijke tools om dit te doen zijn delay / echo en reverb, en met wat kennis kun je je eigen tracks verbeteren voor een beter resultaat.

Al deze effecten zorgen ervoor dat het geluid beter, dieper en natuurlijker klinkt. Ze worden ook gebruikt als esthetische effecten en als u begrijpt hoe ze werken, kunt u ze optimaal gebruiken. Je kunt ze allemaal vinden onder het Effects-menu van Audacity.

Een drievoudig effect

Delay, echo en reverb zijn allemaal verschillende aspecten van hetzelfde proces: herhaling van een geluid in de loop van de tijd. Een echo is vrij gemakkelijk te begrijpen. Het is een herhaalde iteratie van een geluid dat optreedt met een verminderd volume en na een korte periode van tijd. Schreeuwen in een kloof of een grote ruimte geeft je een echo. De geluidsgolven komen uit je mond, reizen een eindje verder, weerkaatsen vanaf een stevig oppervlak en keren na verloop van tijd terug naar je oren. Een echo is een vertraging. In termen van audiobewerking wordt een echo echter als een specifiek type vertraging beschouwd, een die echodieert maar het geluid anderszins nauwkeurig reproduceert. Vertraging is iets aanpasbaars en kan het geluid tijdens elke iteratie veranderen.

Dan hebben we weerkaatsing. Dit gebeurt wanneer echo's zich opstapelen in een afgesloten ruimte en een volume-zwelling veroorzaken, die vervolgens wegsterft naarmate het geluid langzaam ontsnapt. Een goed voorbeeld hiervan is wanneer je in een middelgrote kamer klapt of schreeuwt met alle deuren gesloten. Er is een piek die optreedt wanneer het geluid zich opbouwt, dus je aanvankelijke ruis is niet het luidst dat het zal krijgen. Dan, na de opbouw, zal het geluid langzaam loslaten. Je kunt het beschouwen als een overlappende echo, waarbij in plaats van volledige herhalingen met een vertraging ertussen, een iteratie begint zeer snel nadat het geluid begint en terwijl het nog steeds aan de gang is.

Vertraging

Er zijn drie soorten vertragingspatronen in Audacity: normale, stuiterende bal en omgekeerde stuiterende bal. De normale vertraging heeft een vaste tijdsperiode tussen elke afzonderlijke afspraak. Een stuiterbalvertraging start op de vertragingstijd en zal steeds sneller plaatsvinden, waarbij de tijd tussen elke iteratie daalt. Een reverse-bouncing-kogelvertraging begint met snelle iteraties en een lage vertragingstijd, en wordt vervolgens geleidelijk langzamer totdat deze de maximale vertraging bereikt. Deze laatste wordt vaak gebruikt in omgekeerde effecten, een onderwerp dat we in een ander artikel behandelen.

De mate van verval is de waarde (in dB) waarmee elke iteratie het volume verlaagt. Het gebruik van negatieve waarden verhoogt het volume van de daaropvolgende iteraties. Popliedjes beginnen vaak met deze "gebouw" volumevertraging in de intro, waarbij een crescendo stijgt en de artiest plotseling de muziek breekt met een woord of zin.

De vertragingstijd (in seconden) is de maximale tijd tussen elke iteratie.

De toonhoogtewijziging wordt gemeten in halve noten, en dit zal ervoor zorgen dat de toonhoogte omhoog gaat (of omlaag, als de waarde negatief is) in elke volgende echo. Dit is een ander effect dat je vaak in de pop vindt.

De laatste waarde die u kunt wijzigen, is het aantal echo's dat u wilt produceren. Houd er rekening mee dat als je niet genoeg stilte hebt aan het einde van je nummer, deze worden afgebroken. Het is het beste om stilte toe te voegen aan het einde van je track voordat je veel echo's toevoegt, en de extra af te knippen nadat je het effect hebt toegepast.

Gebruik vertraging als u geen eenvoudige en snelle echo wilt toevoegen. Dit effect kan echt helpen om boventonen in muzikale tracks naar voren te brengen en helpt een beperkt diepte-effect toe te voegen aan uw audio.

Echo

De echo is een kortere weg naar een zeer lange normale vertraging. Je kunt de vertragingstijd en de decay-factor veranderen en je krijgt meteen een heel lange echo langs je nummer. Zorg ervoor dat je aan het einde van je track stilte toevoegt om de echo op te vangen. Je kunt de vervalfactor op 1 zetten (geen verval) en je krijgt een lus; het geluid herhaalt zich met de vertragingstijd, maar het volume neemt niet elke keer af en kan oneindig lang doorgaan.

reverb

Reverb is iets gecompliceerder omdat het meer te maken heeft met akoestiek. Reverb voegt geen echo's toe; het begint met het opbouwen van geluid, laat het piekeren en laat het dan na verloop van tijd los. Reverb kan helpen je geluid vorm te geven en wat boventonen te laten horen, en het helpt echt om clips natuurlijker te laten klinken. Dit komt omdat je in wezen het geluid opnieuw opneemt in een gevirtualiseerde ruimte. Een grotere ruimtegrootte zal de "staart" van de nagalm langer laten duren en de deining luider maken.

De nagalmtijd beïnvloedt de duur van de nagalm van deining tot de release. Als je deze waarde heel klein maakt, knip je in wezen de staart weg.

Demping is als de mate van verval in het vertragingseffect. Het bepaalt door hoeveel de overlappende iteraties zullen worden gesneden. Dit beïnvloedt voornamelijk de eerdere iteraties en de staart, hoewel het de deining kan verminderen als de waarde te hoog is. Hoe lager de waarde, des te intenser de nagalm.

De invoerbandbreedte verandert de frequentiegebieden die door reverb worden beïnvloed. Kleinere waarden zullen het saai en gedempt laten klinken, terwijl hogere waarden meer frequenties beïnvloeden en het helderder of intenser laten klinken.

Het droge signaalniveau bepaalt per volume hoeveel van het originele geluid in de nagalm achterblijft. De standaardwaarde is erg laag. Als je een instant en harde reverb wilt, verhoog dan de waarde. Als je de originele track mixt met een andere die reverb heeft toegevoegd, houd deze waarde dan laag, anders krijg je clipping, wat de getrouwheid van de audio teniet doet. Als dit helemaal naar beneden is en je krijgt nog steeds clipping, verlaag dan de amplitude van de tracks voordat je de Reverb toepast.

Het vroege reflectieniveau verandert hoe de vroege iteraties de algemene nagalm vormen. Als u dit volume verlaagt, zullen er minder vroege "echo's" optreden en de integriteit van het geluid veranderen. Dit is moeilijk te beschrijven, dus je zult moeten luisteren en het voor jezelf proberen.

Het staartniveau bepaalt per volume de intensiteit van de nagalm door het staartgedeelte te veranderen.

Normaal gesproken is het vroege reflectieniveau 15 dB of zo hoger dan het staartniveau. Als je het verandert zodat het vroege reflectieniveau lager is dan het staartniveau, creëer je de illusie van afstand tussen de bron en de luisteraar. Merk ook op dat reverb sterk afhankelijk is van stereogeluid, dus gebruik luidsprekers wanneer dit effect wordt aangepast in plaats van een koptelefoon. U kunt ook stereotracks splitsen en verschillende instellingen toepassen voor de linker- en rechterkanalen. Dit creëert meer verschillende kanalen.

Reverb is geweldig voor replicatie, het geluid van wijd open en grote ingesloten ruimten. Je kunt tracks laten klinken alsof ze zijn uitgevoerd in een diep riool, een gigantische kathedraal of een eenvoudige concertzaal, en je zult de toon beïnvloeden, dus het klinkt natuurlijker dan alleen maar een heel korte vertraging of echo toevoegen.

Ruimte simuleren zonder dat je er echt in hoeft op te nemen, maakt het eenvoudig om je tracks ingewikkelder en natuurlijker te maken. Het werkt ook geweldig voor niet-muziekaudio. Je kunt het bijvoorbeeld op podcast-audio gebruiken met hetzelfde effect. Heb je enige ervaring met deze effecten? Deel gerust wat van je favoriete instellingen en hun gebruik in de reacties!