Wie levert internetdiensten voor mijn internetprovider?

U betaalt uw internetprovider (internetprovider) voor internettoegang en zij zetten de zoete, zoete brandslang van gegevens voor u aan. Maar wie biedt de stroom voor uw ISP? Lees verder om de ins en outs van wereldwijde gegevenslevering te leren.

De Question & Answer-sessie van vandaag komt tot ons dankzij SuperUser - een onderdeel van Stack Exchange, een community-drive groep van Q & A-websites.

De vraag

SuperUser-lezer KronoS stelt de vraag die veel geeks op een bepaald moment hebben gesteld:

Ik heb me de laatste tijd afgevraagd hoe de infrastructuur van internet echt werkt.

Ik weet dat ik een internetprovider (ISP) heb die mijn verbinding met internet verzorgt.

Maar wat ik niet weet, is: Wie biedt internet aan de ISP? En wie levert het aan hen? Is er een oneindige lus die ons uiteindelijk allemaal met elkaar verbindt??

Wie inderdaad? Het zijn netwerken helemaal naar beneden, maar niet alle zijn direct zichtbaar voor de eindgebruiker.

Het antwoord

Met dank aan SuperUser-medewerker Tom Wijsman, worden we getrakteerd op een gedetailleerd overzicht van hoe we kunnen bepalen wie specifiek internettoegang verleent aan onze internetprovider en wat het betekent om deel uit te maken van het provider-naar-providernetwerk.

Hoe kan ik de infastructuur van internet achterhalen??

Laten we veronderstellen dat we niet weten wat de geschiedenis van internet is, en dat we ook geen toegang hebben tot online bronnen die ons dit verklaren. Dan is de enige manier om leren hoe de internetinfrastructuur wordt opgebouwd, is teruggaan naar de wortels. Gebruik van bestaande protocollen om te ontdekken hoe ons internet is opgebouwd.

In het bijzonder definieert het Internet Control Message Protocol of ICMP het Echo-verzoek en het Echo-antwoord. Door de Time To Live van een IP-pakket te verhogen met 1 per iteratie, kunt u elke volgende hop vinden op het pad naar uw doel. Hiermee kun je een lijst met hop ophalen tussen jou en je doel, het klassieke traceroute.

In Windows kunt u gebruiken tracert; op Linux en Mac OS X, kunt u gebruiken traceroute.

Laten we dus een traceroute doen vanuit België naar de Verenigde Staten; Stack Exchange ziet eruit als een goed doelwit.

Tracing route naar stackexchange.com [64.34.119.12] over een maximum van 30 hops: ... geredigeerd ... 5 10 ms 12 ms 12 ms te-3-3.car2.Brussels1.Level3.net [212.3.237.53] 6 11 ms 11 ms 15 ms ae-0-11.bar2.Brussels1.Level3.net [4.69.148.178] 7 20 ms 13 ms 15 ms ae-7-7.ebr1.London1.Level3.net [4.69.148.182] 8 16 ms 16 ms 18 ms vlan101.ebr2.London1.Level3.net [4.69.143.86] 9 83 ms 84 ms 87 ms ae-44-44.ebr1.NewYork1.Level3.net [4.69.137.78] 10 84 ms 93 ms 97 ms ae -71-71.csw2.NewYork1.Level3.net [4.69.134.70] 11 87 ms 96 ms 83 ms ae-2-70.edge1.NewYork1.Level3.net [4.69.155.78] 12 84 ms 93 ms 84 ms gig2 -0.nyc-gsr-b.peer1.net [216.187.123.5] 13 87 ms 84 ms 85 ms gwny01.stackoverflow.com [64.34.41.58] 14 87 ms 82 ms 87 ms stackoverflow.com [64.34.119.12]

Interessant, we weten nu dat België, Londen en New York allemaal verbonden zijn met Level3. Level3 kan worden gezien als een ISP voor ISP's, ze verbinden eenvoudig meerdere ISP's onderling. Hier is een foto van hoe het is verbonden:

Laten we de tegenovergestelde richting uitgaan, China! Het eerste dat ik kon vinden, is de zoekmachine Baidu.

Traceerroute naar baidu.com [123.125.114.144] over een maximum van 30 hops: ... geredigeerd ... 5 12 ms 10 ms 12 ms ae0.anr11.ip4.tinet.net [77.67.65.177] 6 167 ms 167 ms 167 ms xe -5-1-0.sjc10.ip4.tinet.net [89.149.185.161] 7 390 ms 388 ms 388 ms as4837.ip4.tinet.net [77.67.79.150] 8 397 ms 393 ms 397 ms 219.158.30.41 9 892 ms * 392 ms 219.158.97.13 10 407 ms 403 ms 403 ms 219.158.11.197 11 452 ms 451 ms 452 ms 219.158.15.5 12 * 434 ms 434 ms 123.126.0.66 13 449 ms 450 ms 450 ms 61.148.3.34 14 432 ms 433 ms 431 ms 202.106.43.66 15 435 ms 435 ms 436 ms 123.125.114.144

Nou, niet veel informatie over de Chinese ISP's daar, maar we hebben op zijn minst Tinet gevonden. Hier is een mooie foto van hun site die laat zien hoe ze zich verbinden met de verschillende ISP's:

Ze hebben gewoon een wolk van hop verspreid over het relevante deel van de wereld die ze bedienen, en bij de eindpunten verbinden ze zich met de ISP's. De reden dat ze een wolk van hop hebben, is vanwege de betrouwbaarheid, want als er wat hop uitvalt.

Als je dit een paar keer herhaalt, kun je een idee krijgen van hoe alles is verbonden.

Dus, welke netwerklagen zijn er?

De enorme netwerken die we vonden via trace-routing staan bekend als Tier 1-netwerken.

Hoewel er geen autoriteit is die tierennetten definieert die deelnemen aan internet, is de meest gebruikelijke definitie van een tier 1-netwerk een netwerk dat elk ander netwerk op internet kan bereiken zonder IP-doorvoer te kopen of verrekeningen te betalen..

Door deze definitie is een tier 1-netwerk een transitvrij netwerk dat met elk ander tier-1-netwerk tuurt. Maar niet alle transitvrije netwerken zijn tier 1-netwerken. Het is mogelijk om transitvrij te worden door te betalen voor peering of akkoord te gaan met nederzettingen.

Gemeenschappelijke definities van tier 2 en tier 3-netwerken:

Niveau 2: Een netwerk dat op bepaalde netwerken tuurt, maar nog steeds IP-doorvoer koopt of nederzettingen betaalt om op zijn minst een deel van het internet te bereiken.

Niveau 3: Een netwerk dat alleen transit van andere netwerken koopt om internet te bereiken.

Als u doorklikt naar Tier 1-netwerken via de pagina Backbone van internet, krijgt u een lijst met de huidige Tier 1-netwerken:

AT & T uit de VS.
Centurylink (voorheen Qwest en Savvis) uit de VS.
Deutsche Telekom AG uit Duitsland
Inteliquent (voorheen Tinet) uit de VS.
Verizon Business (voorheen UUNET) uit de VS.
Sprint uit de VS.
TeliaSonera International Carrier uit Zweden
NTT-communicatie uit Japan
Level 3 Communications uit de VS.
Tata Communications uit India

Het is niet bekend of AOL Transit Data Network (ATDN) is nog steeds een Tier 1-netwerk.

Wacht wat… Wat is Peering?

Deze netwerken verbinden elkaar via een proces dat bekend staat als 'peering'. Het meeste verkeer moet minstens 2 verschillende toplaagnetwerken passeren om zijn bestemming te bereiken en de netwerken worden overbrugd met peering-arrangementen. De manier waarop dit meestal werkt, is dat elke partij bij de overeenkomst zich zal verbinden tot het doorsturen van x-hoeveelheid verkeer voor de andere partij op hun netwerk en omgekeerd. Er wordt meestal geen geld uitgewisseld in deze regelingen, tenzij de ene partij veel meer gegevens verzendt of ontvangt dan de andere partijen.

Grote bedrijven kunnen ook uitgaan en hun eigen peeringrelaties regelen. Netflix heeft bijvoorbeeld rechtstreeks een eigen peering- en netwerkinfrastructuur met meerdere tier-1-netwerken ingericht, zodat het verkeer zowel goedkoper als dichter bij eindgebruikers is op elk van de populaire Amerikaanse breedband-ISP's.

Zie deze Wikipedia-pagina over Peering.

Er is nog veel meer te lezen op die pagina's; dit antwoord geeft een algemeen idee, en ontdekt dat alle details overblijven als een oefening voor de lezer.

Heb je iets toe te voegen aan de uitleg? Geluid uit in de reacties. Wilt u meer antwoorden van andere technisch onderlegde Stack Exchange-gebruikers lezen? Bekijk hier de volledige discussiethread.