De belangrijkste instellingen van uw camera Sluitertijd, diafragma en ISO verklaard

Een goede camera maken is slechts de eerste stap om geweldige foto's te maken - je moet ook leren hoe je het kunt gebruiken. Als je op Auto neemt, ben je alleen zo ver. Sluitertijd, diafragma en ISO kunnen als intimiderende termen voor de fotograaf klinken, maar ze zijn vrij eenvoudig - en cruciaal voor het krijgen van geweldige foto's.

Alles draait om belichting

Diep van binnen is elke digitale camera een fotografische sensor die de foto's registreert die je fotografeert. Wanneer u een foto maakt, wordt de sluiter die normaal de sensor bedekt geopend en valt het licht dat door de lens binnenkomt op de sensor, waar het wordt omgezet in digitale gegevens.

Een foto ziet er heel anders uit, afhankelijk van hoeveel licht de sensor bereikt. Als er maar een klein beetje licht de sensor raakt, zal het beeld veel donkerder zijn dan een waarin licht binnenstroomde.

Voor elke scène is er een ideale hoeveelheid licht om in te laten. Als u te weinig licht op de sensor laat vallen, ziet de scène er te donker uit; als je te veel binnen laat, zal het er te fel uitzien. U kunt een voorbeeld zien van hoe dat eruit ziet op de onderstaande foto.

Er is een dunne lijn tussen jargon en legitieme technische termen, maar met fotografie zijn er enkele woorden die u moet weten. Elke keer dat u een foto maakt, "maakt u een opname". Als de instellingen goed zijn, is het een "goede belichting". Als de foto te donker is, is deze "onderbelicht". Als het te helder is, is het "overbelicht".

Als het gaat om het regelen van hoeveel licht de sensor bereikt, oftewel het besturen van je belichting, heb je twee hoofdopties: verander hoe lang de sluiter open blijft (we noemen dat de "sluitertijd") of verander hoe groot de opening in de lens die laat licht door (dat is het "diafragma"). Hoe langer de sluitertijd of hoe breder het diafragma, hoe meer licht wordt doorgelaten.

Als u fotografeert met "natuurlijk licht" (wat betekent dat u geen flitsen gebruikt), is de hoeveelheid licht beschikbaar in elke scène vast. Voor een goede belichting moet u een combinatie van sluitertijd en diafragma gebruiken waarmee de juiste hoeveelheid licht op de sensor valt. In een donkere kamer heb je niet zoveel licht om mee te werken, dus je wilt de langste sluitertijd en het grootste diafragma gebruiken. Op een zonnige dag is het echter heel eenvoudig om je foto's te overbelichten, dus je moet beperken hoeveel licht de sensor bereikt. In dergelijke gevallen kunt u geen brede diafragmaopeningen en lange sluitertijden gebruiken, of in ieder geval niet samen.

Dit zou allemaal gemakkelijk zijn, behalve dat sluitertijd en diafragma ook andere effecten op uw foto's hebben. Ben je al overweldigd? Maak je geen zorgen, we nemen je mee door de basis. Laten we beginnen met de sluitertijd.

Hoe Sluitertijd uw foto's beïnvloedt

De sluitertijd verwijst opnieuw naar hoe lang de sluiter open blijft wanneer u een foto maakt. De meeste camera's kunnen sluitertijden van ongeveer 1 / 4000ste seconde tot 30 seconden aan. De sluitertijd - je ziet hem ook wel de "belichtingslengte" - beïnvloedt de belichting zoals beschreven in de vorige sectie, terwijl hij ook bepaalt hoe beweging wordt vastgelegd in je foto's.

Ik nam de onderstaande foto met een sluitertijd van 1 / 2000ste van een seconde. Er stormt een storm uit vanavond in Ierland, dus het is echt winderig. Kijkend naar deze foto, hoewel je het niet zou weten. De bladeren zijn bevroren op hun plaats.

Deze foto is even later genomen met een sluitertijd van 1/15 seconde. Kijk hoe de bladeren op sommige plaatsen nu wazig zijn. Dat komt omdat gedurende die 1/15 seconde de sluiter open was, de bladeren bewogen.

Als u een camera zonder een statief gebruikt, is er een limiet aan hoe lang u een sluitertijd kunt gebruiken. Als het minder dan ongeveer 1 / 100ste van een seconde is, zal er enige bewegingsonscherpte zijn vanuit de handen die op de ontspanknop drukken.

Hoe Aperture uw foto's beïnvloedt

Diafragma is de grootte van de opening die licht doorlaat in de lens. Het wordt gemeten in "f-stops". De meeste lenzen hebben een maximaal diafragma tussen f / 1.8 en f / 5.6 en een minimum diafragma van f / 22.

Hoewel het niet belangrijk is om te onthouden, is een f-stop de verhouding tussen de "brandpuntsafstand" van de lens en het diafragma. Als een lens met een brandpuntsafstand van 50 mm is ingesteld op een f-stop van f / 2.0, is het diafragma 25 mm breed - u deelt de brandpuntsafstand (f) door het getal eronder.

Dat betekent - en dit is het deel dat je moet onthouden - hoe lager de f-stop, hoe breder het diafragma open is, en dus des te meer licht dat wordt ingelaten.

Diafragma heeft invloed op de belichting van uw foto, maar bepaalt ook de "scherptediepte" (op hoeveel van de foto wordt scherpgesteld). Hoe breder het diafragma is, des te dunner is het gebied van het beeld waarop wordt scherpgesteld. Als je naar de onderstaande afbeelding kijkt, die ik met een diafragma van f / 1.8 heb gemaakt, is alleen het gezicht van het model scherpgesteld. Zelfs haar oren zijn een beetje wazig. De achtergrond is helemaal weg. Dit is een zeer ondiepe scherptediepte.

Dit beeld is echter gemaakt met een diafragma van f / 11. Ik wilde dat de skiër en de bergen op de achtergrond scherp in beeld waren. Als ik dit had gefilmd met f / 1.8, zou iets wazig moeten zijn.

Diepte van het veld is vaak de belangrijkste beslissing die u moet nemen. Het verandert het uiterlijk van uw foto's volledig. Voor portretten zal een groot diafragma er geweldig uitzien. Voor groepsfoto's, landschappen, enzovoort, wilt u vaak een klein diafragma en alle scherptediepte die daarbij hoort.

Correct combineren van diafragma en sluitertijd

Om een ​​goede belichting te maken, moet je een bepaalde hoeveelheid licht binnen laten. In de meeste gevallen zijn er een reeks combinaties van sluitertijd en diafragma die dit zullen doen. Je kunt kiezen uit een breder diafragma en een kortere sluitertijd, of een klein diafragma en een langere sluitertijd. Het zijn de andere "bijwerkingen" hierboven die bepalen welke daarvan ideaal is.

Hieronder ziet u vier foto's van de bladeren gemaakt met vier verschillende combinaties van sluitertijd en diafragma. De belichtingen zien er allemaal hetzelfde uit, maar de hoeveelheid bewegingsonscherpte en de scherptediepte van elke afbeelding zijn anders. Aangezien de bladeren bewegen en er geen echte achtergrond is voor de foto, is de beste foto degene met een korte sluitertijd en een lager depthof-veld (linksboven).

De derde factor: ISO

Tot nu toe heb ik alleen gefocust op sluitertijd en diafragma; dat is omdat ze de twee belangrijkste belichtingscontroles zijn om te begrijpen. Er is echter een derde factor die bepaalt hoe elk beeld eruit ziet: ISO.

In plaats van de hoeveelheid licht die op de sensor van de camera valt fysiek te veranderen, bepaalt ISO hoe gevoelig het is om te belichten. Bij lagere ISO's moet er meer licht op de sensor vallen om dezelfde belichting te krijgen dan bij hogere ISO's.

Licht wordt door de sensor omgezet in een digitaal signaal. Als u een hogere ISO gebruikt, wordt dat signaal versterkt. Het probleem is dat het versterken van het signaal ook elke ruis versterkt. Hoge ISO-beelden hebben vaak een onaangenaam ruiseffect.

Waarom hebben we de ISO niet eerder naar voren gebracht? Omdat het zo gemakkelijk te veranderen is, vertrouwen sommige mensen veel te veel op ISO, en gebruiken ze het als een klapband om de belichting te regelen zonder de sluitertijd en het diafragma te veranderen. Maar sluitertijd en diafragma zijn op een creatieve manier veel belangrijker en hebben niet het aanzienlijke nadeel van ISO. Dus hoewel ISO nuttig is, zou het uw laatste stap in het proces moeten zijn, en alleen worden aangezwengeld als het absoluut noodzakelijk is; hoge waarden zijn te schadelijk voor uw afbeeldingen.

Op de meeste camera's kunt u een ISO gebruiken van tussen 100 en ergens rond de 6400. Uw afbeeldingen zien er echter over het algemeen alleen goed uit tussen 100 en 1000.

In de onderstaande afbeeldingen ziet u twee foto's genomen met een paar seconden uit elkaar. Ik heb tot 200% ingezoomd op een enkel blad. Het beeld aan de linkerkant werd opgenomen met een diafragma van f / 22 met een sluitertijd van 1/15 seconde en een ISO van 100. Het beeld aan de rechterkant had ook een diafragma van f / 22, maar ik was in staat om gebruik een sluitertijd van 1 / 250ste van een seconde omdat ik de ISO naar 1600 had verhoogd.

U kunt de effecten van zowel de sluitertijd als het diafragma op de afbeelding bekijken. In de tijd waarin de sluitertijd langzamer is, is het beeld vrij van ruis, maar het heeft bewegingsonscherpte. In de camera met de korte sluitertijd is alles helder, maar er is veel onaangenaam geluid.

Samen staan ​​sluitertijd, diafragma en ISO bekend als de "belichtingsdriehoek". Dit zijn de drie factoren die u beheert die bepalen hoe uw afbeeldingen er uit zullen zien, en u zult de juiste balans moeten vinden tussen hen voor de perfecte foto.